I've been suffering from lack of sleep recently, and since I can only have too much Benadryl before it becomes placebo, I resorted to writing haiku to help me doze off. I mean haiku in the sense that it follows the 5-7-5 method, and nothing more (not even remotely about nature, no). There are loads of crappy ones, a lot that don't make sense at all, some even slightly erotic (blame it on Michael Faudet), and a bit romantic (blame it on Lang Leav). I hope to write more, maybe when sleeplessness attacks again.
tossing and turning
thinking of you and your dog.
diphenhydramine.
-----
40-minute call
every word sounds like foreplay
lace panties soaked through
-----
either I lose you
or just enjoy what we have
is there a deadline?
-----
I'm scared you'll hurt me
but you said you're not evil
you still fucking did
-----
moans, thrusts, heavy breaths
thousands of miles between us
best skype call so far
-----
(this one is unconventional... I don't even know what this is, but it is a series of 5-7-5s that form a larger story)
your sweet sad blue eyes
hesitate with a request--
"take off those glasses..."
you asked why i stare
"nothing," i said and giggled
my face turning red
"they say i look weird,"
you say, squinting at my face
"i can't see a thing..."
you were self-conscious
and all i wanted was to
kiss you that moment
goosebumps on your skin
and moans escaped from your lips
i softly whispered:
"don't mind your glasses
let's make love and maximize
your other senses..."
-----
close your eyes, captain.
i want to make love to you
like there's no distance.
-----
i'm writing haiku
like how i would count the sheep
body clock ruined
-----
haiku is so nice
five, seven, five syllables
this is a haiku
-----
just wrote ten haiku
about lust, fear, and haiku
i need to sleep now
-----
fear is a poison
that ruins relationships
stop overthinking
-----
i'm alone and hurt
and i don't want to admit
you're the antidote
-----
i miss you so much
but maybe i need some time
to think why i do
-----
i'm addicted to
writing shitloads of haiku
what lack of sleep does
-----
haiku taught me that
thought-out words and emotions
result in beauty
-----
every time i write
i count with my fingers first
five, seven, and five
-----
field trip with my muse
rediscovered haiku's charm
my new therapy
-----
unholy work shift
wrecked sleeping, eating patterns
running on stored fat
-----
off to a wedding
wond'rin whether i will ever
receive "best wishes"
-----
"what makes you happy?"
i only know what does not
tumbleweed moment
-----
dreamland is calling
fatigue stings behind my eyes
but skype says you're there
-----
"uhm, do you like me?"
the first time you called my name
and said "i don't know..."
-----
alone. a wedding.
vodka as cold as your heart
i hope you don't sleep.
Wednesday, May 7, 2014
Monday, January 20, 2014
Hello Kevin,
Napangalanan naman na kita dito sa blog na ito, kaya wala na akong pakialam kung mabasa mo. Blog ko naman ito. Ito na sana ang huling sulat ko para sa iyo.
Gusto ko lang malaman mo na minahal kita ng sobra. Hindi ko alam kung paano, at lalong hindi ko alam kung bakit. Mula nung nakilala kita, hanggang sa magkatrabaho ako, hanggang sa kung anu-anong pangyayari na ang dumaan sa buhay ko. Kapag tinatanong ako, ikaw pa rin. Wala ka namang pakialam. Nagsara ang mata ko nun para sa ibang tao. Nawalan ako ng pakiramdam. Dumating sa puntong naging pangalan ka na lang para sa akin. Siguro noon, sinasabi ko na lang na ikaw pa rin ang nasa puso ko dahil wala naman akong makitang iba. Pero alam kong wala nang pag-asa. Tatlong taon ng buhay ko ang sinayang ko sa iyo. Naisugal ko pa ang pagkakaibigan namin ng college best friend ko, buti na lang naayos pa namin ngayon.
Para kang drugs. Heroin siguro kasi balita ko sobrang tindi manira ng buhay non. Pinasaya mo ako ng sandali, pero ang hirap ng naging kapalit. Pakiramdam ko napakawalang kwenta kong tao. Ganun lang pala ako kadaling balewalain. Nawala lahat ng inipon kong lakas ng loob nun. Nagsikap ako, gumraduate on time, nag-excel sa trabaho para kahit paano makita mo na "Uy teka, ang galing naman nya. I'm proud of her. Ang saya naman na inspiration ako nito." Alam mo kasi na inspiration kita nun e. Pero anak ng tupa, wala akong narinig sayo kahit na ano. Walang talab kahit anong effort ko to please you. To win your heart.
Ang laking bullshit lang na tiniis ko lahat yun na halos nakalimutan ko na kung sino talaga ako. Na pwede rin naman akong pahalagahan kahit paano.
Minahal kita. Totoo na iniisip kita lagi, na naaalala kita bago ako matulog, na dinadalangin ko lagi na ingatan ka ng Diyos araw-araw at iparamdam nya sa iyo ang yakap ko. Nasa kamay mo ang puso ko ng matagal na panahon, pero nanatili kang tikom para bigyan ako ng pagkakataon. Sabihin mo nang bitter ako dahil hindi ko kahit kailan naramdaman na mahal mo ako, pero sana man lang nagpakita ka sa akin ng kahit na kaunting respeto.
Pero kahit na tatlong taon ang sinayang ko, meron pa rin akong dapat ipagpasalamat. Salamat dahil binalewala mo ako ng sobra, na naaappreciate ko ngayon ang sarap sa pakiramdam ng pagpapahalaga sa akin ng iba. Masaya na ako ngayon. Sobrang saya. Ang sarap pala ng may nagme-message sa iyo tuwing bago ka matulog para tanungin kung kumusta ang araw mo. Yung proud sa achievements mo. Yung alam mong kapag kinwentuhan mo e makikinig sa iyo ng may interes at hindi napipilitan lang. Yung tao na kahit kailan e hindi nagmadaling tapusin ang pag-uusap nyo dahil mas pipiliin pa nyang maglaro ng computer games. Yung tao na willing mag-sustain ng conversation kahit na mapunta pa sa Star Wars ang usapan. Yung tao na hindi tatapusin ang tawagan kahit na pinapakinggan nyo na lang ang paghinga ng isa't isa. Yung tao na maghihintay ng new year na ikaw ang kausap. Yung tao na naaappreciate yung effort mo na surpresahin sya. Yung taong pakikiligin ka ng sobra-sobra hanggang sa point na pakiramdam mo masusuka ka na. Yung tao na marunong magpasalamat at marunong mag-sorry. Yung tao na nirerespeto yung feelings mo at nililinaw palagi kung ano ang nararamdaman nya.
Ang sarap pala makatagpo ng tao na ang tanging gusto ay maging masaya ka.
Lahat ng ginusto kong gawin mo sa akin ay ginagawa nya sa akin ngayon, at nag-uumapaw ang appreciation ko sa kanya ngayon dahil alam ko ang pakiramdam ng tratuhin na parang wala lang. Eto na ang kapalit ng tatlong taon ng pagpapaka-gaga ko sa iyo. Sa wakas, natapos din. Ito lang naman ang gusto mo diba? Ang huminto sa pagpipilit na mahalin mo? Eto na, Kevin. Binibigay ko na ang kalayaan mo mula sa puso ko ng buong-buo.
Minahal kita. Hindi na mawawala yun. Lagi ko pa ring iisipin ang ikabubuti mo. Hindi rin ako magagalit sa iyo, dahil ibig sabihin nun ay may nararamdaman pa rin ako para sa iyo. Hindi ako tuluyang makakamove on kung magagalit pa ako para sa iyo. Wala na, Kevin. Patay na ang damdamin ko. Sana masaya ka na.
Sana huwag mong tratuhin ang lahat ng tao na nakapaligid sa iyo ng tulad ng ginawa mo sa akin. Alam kong maraming nagmamahal sa iyo at sana huwag mo silang balewalain o itaboy. Ayaw ko na manatili kang mag-isa. At sana dumating yung panahon na makikita mo ang tunay na kasiyahan mo.
Patawad kung may nagawa akong hindi mo nagustuhan. Patawad dahil hindi kita nasamahan sa Law school. Iba siguro ang takbo ng buhay natin ngayon kung tumuloy tayo pareho.
Pero may mga pangyayari na hinayaan ng tadhana para maipakita niya kung ano ang mas mabuti para sa ating dalawa.
Maraming salamat, Kevin. Paalam.
PS. Nandito pa rin sa akin ang lahat ng sulat ko para sa iyo noong panahon na napasaya mo ako. Kung sakali man gugustuhin mong mabasa, pwede ko naman sigurong ibigay sa iyo. Hindi ko nga lang alam kung handa ba akong makita ka pa ulit.
Napangalanan naman na kita dito sa blog na ito, kaya wala na akong pakialam kung mabasa mo. Blog ko naman ito. Ito na sana ang huling sulat ko para sa iyo.
Gusto ko lang malaman mo na minahal kita ng sobra. Hindi ko alam kung paano, at lalong hindi ko alam kung bakit. Mula nung nakilala kita, hanggang sa magkatrabaho ako, hanggang sa kung anu-anong pangyayari na ang dumaan sa buhay ko. Kapag tinatanong ako, ikaw pa rin. Wala ka namang pakialam. Nagsara ang mata ko nun para sa ibang tao. Nawalan ako ng pakiramdam. Dumating sa puntong naging pangalan ka na lang para sa akin. Siguro noon, sinasabi ko na lang na ikaw pa rin ang nasa puso ko dahil wala naman akong makitang iba. Pero alam kong wala nang pag-asa. Tatlong taon ng buhay ko ang sinayang ko sa iyo. Naisugal ko pa ang pagkakaibigan namin ng college best friend ko, buti na lang naayos pa namin ngayon.
Para kang drugs. Heroin siguro kasi balita ko sobrang tindi manira ng buhay non. Pinasaya mo ako ng sandali, pero ang hirap ng naging kapalit. Pakiramdam ko napakawalang kwenta kong tao. Ganun lang pala ako kadaling balewalain. Nawala lahat ng inipon kong lakas ng loob nun. Nagsikap ako, gumraduate on time, nag-excel sa trabaho para kahit paano makita mo na "Uy teka, ang galing naman nya. I'm proud of her. Ang saya naman na inspiration ako nito." Alam mo kasi na inspiration kita nun e. Pero anak ng tupa, wala akong narinig sayo kahit na ano. Walang talab kahit anong effort ko to please you. To win your heart.
Ang laking bullshit lang na tiniis ko lahat yun na halos nakalimutan ko na kung sino talaga ako. Na pwede rin naman akong pahalagahan kahit paano.
Minahal kita. Totoo na iniisip kita lagi, na naaalala kita bago ako matulog, na dinadalangin ko lagi na ingatan ka ng Diyos araw-araw at iparamdam nya sa iyo ang yakap ko. Nasa kamay mo ang puso ko ng matagal na panahon, pero nanatili kang tikom para bigyan ako ng pagkakataon. Sabihin mo nang bitter ako dahil hindi ko kahit kailan naramdaman na mahal mo ako, pero sana man lang nagpakita ka sa akin ng kahit na kaunting respeto.
Pero kahit na tatlong taon ang sinayang ko, meron pa rin akong dapat ipagpasalamat. Salamat dahil binalewala mo ako ng sobra, na naaappreciate ko ngayon ang sarap sa pakiramdam ng pagpapahalaga sa akin ng iba. Masaya na ako ngayon. Sobrang saya. Ang sarap pala ng may nagme-message sa iyo tuwing bago ka matulog para tanungin kung kumusta ang araw mo. Yung proud sa achievements mo. Yung alam mong kapag kinwentuhan mo e makikinig sa iyo ng may interes at hindi napipilitan lang. Yung tao na kahit kailan e hindi nagmadaling tapusin ang pag-uusap nyo dahil mas pipiliin pa nyang maglaro ng computer games. Yung tao na willing mag-sustain ng conversation kahit na mapunta pa sa Star Wars ang usapan. Yung tao na hindi tatapusin ang tawagan kahit na pinapakinggan nyo na lang ang paghinga ng isa't isa. Yung tao na maghihintay ng new year na ikaw ang kausap. Yung tao na naaappreciate yung effort mo na surpresahin sya. Yung taong pakikiligin ka ng sobra-sobra hanggang sa point na pakiramdam mo masusuka ka na. Yung tao na marunong magpasalamat at marunong mag-sorry. Yung tao na nirerespeto yung feelings mo at nililinaw palagi kung ano ang nararamdaman nya.
Ang sarap pala makatagpo ng tao na ang tanging gusto ay maging masaya ka.
Lahat ng ginusto kong gawin mo sa akin ay ginagawa nya sa akin ngayon, at nag-uumapaw ang appreciation ko sa kanya ngayon dahil alam ko ang pakiramdam ng tratuhin na parang wala lang. Eto na ang kapalit ng tatlong taon ng pagpapaka-gaga ko sa iyo. Sa wakas, natapos din. Ito lang naman ang gusto mo diba? Ang huminto sa pagpipilit na mahalin mo? Eto na, Kevin. Binibigay ko na ang kalayaan mo mula sa puso ko ng buong-buo.
Minahal kita. Hindi na mawawala yun. Lagi ko pa ring iisipin ang ikabubuti mo. Hindi rin ako magagalit sa iyo, dahil ibig sabihin nun ay may nararamdaman pa rin ako para sa iyo. Hindi ako tuluyang makakamove on kung magagalit pa ako para sa iyo. Wala na, Kevin. Patay na ang damdamin ko. Sana masaya ka na.
Sana huwag mong tratuhin ang lahat ng tao na nakapaligid sa iyo ng tulad ng ginawa mo sa akin. Alam kong maraming nagmamahal sa iyo at sana huwag mo silang balewalain o itaboy. Ayaw ko na manatili kang mag-isa. At sana dumating yung panahon na makikita mo ang tunay na kasiyahan mo.
Patawad kung may nagawa akong hindi mo nagustuhan. Patawad dahil hindi kita nasamahan sa Law school. Iba siguro ang takbo ng buhay natin ngayon kung tumuloy tayo pareho.
Pero may mga pangyayari na hinayaan ng tadhana para maipakita niya kung ano ang mas mabuti para sa ating dalawa.
Maraming salamat, Kevin. Paalam.
PS. Nandito pa rin sa akin ang lahat ng sulat ko para sa iyo noong panahon na napasaya mo ako. Kung sakali man gugustuhin mong mabasa, pwede ko naman sigurong ibigay sa iyo. Hindi ko nga lang alam kung handa ba akong makita ka pa ulit.
Subscribe to:
Posts (Atom)